مقدمه
در دنیای هوش مصنوعی، به ویژه در حوزه مدلهای زبانی بزرگ (LLMs)، بحث پیرامون قابلیتهای فراتر از صرفاً تولید متن، مانند «تفکر» و «استنتاج»، بهطور فزایندهای داغ شده است. با پیشرفتهای چشمگیر در معماری و روشهای آموزش این مدلها، پرسش اساسی این است که آیا مدلهایی که به نظر میرسد فرآیندهای شبهتفکر را از خود نشان میدهند، واقعاً قادر به استنتاج منطقی هستند یا خیر. این مقاله به بررسی این پرسش و ابعاد مختلف آن میپردازد.
